Biuletyn Informacji Publicznej
STAROSTWA POWIATOWEGO W GRUDZIĄDZU

ELEKTRONICZNA SKRZYNKA PODAWCZA

POWIATOWE CENTRUM POMOCY RODZINIE

Dane teleadresowe

ul. Małomłyńska 1, 86-300 Grudziądz
I piętro, pok. 18, 18a, 19 i 20

Dane kontaktowe

• tel./fax +48 56 462 29 39
• tel. +48 56 45 14 434
• e-mail: pcprgrudziadz@op.pl, pcprgrudziadz@interia.pl

Godziny pracy

poniedziałek-piątek w godz. 7:30-15:30

Dyżury specjalistów

• PEDAGOG - poniedziałek w godz. 15.30-17.30
• PRACOWNIK SOCJALNY - wtorek w godz. 15.30-17.00
• PSYCHOLOG - środa w godz. 15.30-17.30
• RADCA PRAWNY - piątek w godz. 15.30-17.30

Kierownik Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie: Bożena Grabda, tel. +48 56 462 29 39 w. 32, godziny przyjęć interesantów: codziennie w godz. 8:00-14:00

Powiatowe Centrum pomocy Rodzinie w Grudziądzu jest jednostką organizacyjną pomocy społecznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej, przy pomocy, której Zarząd Powiatu Grudziądzkiego wykonuje określone ustawami zadania powiatu z zakresu pomocy społecznej – dotyczy to zarówno zadań własnych, jak i zadań zleconych przejętych od administracji rządowej - oraz zadania powiatu przewidziane w przepisach odrębnych.

Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Grudziądzu zostało powołane do życia Uchwałą Nr IV/3/99 Rady Powiatu Grudziądzkiego z dnia 29 stycznia 1999 roku.

Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Grudziądzu działa na podstawie Regulaminu Organizacyjnego nadanego Uchwałą Nr 60/13/2005 Zarządu Powiatu Grudziądzkiego z dnia 6 czerwca 2005 roku. Centrum kieruje Kierownik zatrudniany przez Zarząd Powiatu.

W skład Centrum wchodzą następujące komórki organizacyjne:

• dział do spraw pomocy rodzinie i dziecku:
  • mgr Izabela Przanowska,
  • mgr Justyna Czarzasta
• dział do spraw osób niepełnosprawnych

Merytoryczne zadania jednostki realizowane są w ramach samodzielnych stanowisk pracy, które wchodzą w skład struktury organizacyjnej Centrum i pracują w oparciu o indywidualne zakresy czynności, obowiązków i odpowiedzialności ustalone przez Kierownika Centrum.

Zakres działania Centrum

Centrum wykonuje zadania własne powiatu, zadania powiatu wynikające z zapisu ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz zadania z zakresu administracji rządowej realizowane przez powiat. Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Grudziądzu zostało powołane do rozwiązywania problemów społecznych: dzieci, młodzieży, rodzin, osób starszych i niepełnosprawnych. Koordynuje działania szeroko rozumianej pomocy społecznej.

Zadania z zakresu pomocy społecznej

Zadania własne powiatu realizowane przy pomocy Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie szczegółowo opisuje art. 19 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 64, poz. 593 z późn. zm.). Zadania te można podzielić na następujące kategorie:

• specjalistyczna opieka nad rodziną i dzieckiem,
• poradnictwo i informacja,
• pomoc w integracji i przystosowaniu,
• utrzymanie infrastruktury socjalno-technicznej,
• przygotowywanie kadr pomocy społecznej,
• planowanie i sprawozdawczość.

Generalnie powiat organizuje różne formy wsparcia związane z opieką nad rodziną i dzieckiem.

W tym zakresie do zadań powiatu należy organizowanie opieki w rodzinach zastępczych dziecku pozbawionemu całkowicie lub częściowo opieki rodzicielskiej.

Umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej następuje na podstawie orzeczenia sądu, jedynie w przypadku pilnej konieczności zapewnienia dziecku opieki zastępczej jest to możliwe na wniosek lub za zgodą rodziców dziecka, na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej między rodzina zastępczą a starostą właściwym ze względu na miejsce zamieszkania tej rodziny.

Rodziny zastępcze dzielą się na spokrewnione i niespokrewnione z dzieckiem. Ponadto ustanowiono kategorię rodzin zawodowych niespokrewnionych z dzieckiem, do których należą rodziny wielodzietne, specjalistyczne i pełniące funkcję pogotowia rodzinnego.

Pobyt dziecka w rodzinie zastępczej monitorowany jest przez Centrum, które udziela jej wsparcia oraz gromadzi informacje o jej podopiecznych, dba o podtrzymywanie więzi emocjonalnych dziecka z jego biologicznymi rodzicami i osobami bliskimi.

Rodzinie zastępczej udziela się pomocy pieniężnej na częściowe pokrycie kosztów utrzymania każdego umieszczonego w niej dziecka. Podstawą ustalenia wysokości pomocy pieniężnej jest kwota 1.621 złotych. Rodzina zastępcza otrzymuje pomoc pieniężną w wysokości 40%, 60% lub 80% podstawy pomniejszoną o kwotę odpowiadającą 50% dochodu umieszczonego w niej dziecka. Wysokość przyznania pomocy pieniężnej uzależniona jest od wieku dziecka, stanu jego zdrowia, niedostosowania społecznego dziecka (jeżeli wykazuje ono przejawy demoralizacji w rozumieniu przepisów o postępowaniu w sprawach nieletnich). Niespokrewniona z dzieckiem rodzina zastępcza otrzymuje dodatkowo na każde umieszczone w niej dziecko kwotę odpowiadającą 10% podstawy z tytułu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem i jego wychowania.

Rodzina zastępcza otrzymuje pomoc pieniężną do czasu uzyskania przez umieszczone w niej dziecko pełnoletności, lub po uzyskaniu pełnoletności, do czasu ukończenia szkoły, w której rozpoczęło naukę przed osiągnięciem pełnoletności, jeśli nadal przebywa w tej rodzinie.

W przypadku umieszczenia dziecka pochodzącego z terenu powiatu grudziądzkiego w rodzinie zastępczej na terenie innego powiatu, powiat grudziądzki ponosi wydatki na jego utrzymanie w łącznej kwocie świadczeń przysługujących rodzinie zastępczej. Dotyczy to rodzin zastępczych utworzonych po dniu 1 stycznia 2004 roku.

Pobyt w rodzinie zastępczej jest odpłatny. Rodzice dziecka wnoszą opłatę w wysokości miesięcznej pomocy pieniężnej na częściowe pokrycie kosztów utrzymania dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej. Obowiązek ten istnieje nawet w przypadku pozbawienia rodziców władzy rodzicielskiej, jej ograniczenia lub zawieszenia. Rozwiązanie takie jest w pełni uzasadnione, gdyż żadne z orzeczeń sądu nie powinno zwalniać z odpowiedzialności za los własnych dzieci. Wysokość opłaty ustalana jest w drodze decyzji administracyjnej. Starosta, ustalając wysokość tej opłaty wnoszonej przez rodziców, uwzględnia ich sytuację rodzinną, zdrowotną, dochodową i majątkową, może częściowo zwolnić ich lub odstąpić od ustalenia opłaty, ze względu na trudną sytuację materialną rodziny. Należy zaznaczyć, że z obowiązku uiszczania opłaty zwalniani są rodzice płacący alimenty.

W celu zapewnienia opieki i wychowania dzieciom pozbawionym opieki rodziców powiat grudziądzki prowadzi dwie placówki opiekuńczo-wychowawcze typu wielofunkcyjnego. Zgodnie z § 7 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 14 lutego 2005 roku w sprawie placówek opiekuńczo-wychowawczych (Dz.U. z 2005, Nr 37, poz. 331) oznacza to, że placówka zapewnia dziecku dzienną i całodobową opiekę oraz wychowanie, realizując zadania przewidziane dla placówki opiekuńczo-wychowawczej wsparcia dziennego, typu interwencyjnego i socjalizacyjnego, a także łączy dzienne i całodobowe działania terapeutyczne, interwencyjne i socjalizacyjne skierowane na dziecko i rodzinę dziecka.

Umieszczenie dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej jest traktowane jako rozwiązanie ostateczne. Całodobowy pobyt dziecka w placówce powinien mieć charakter przejściowy, powinny mu towarzyszyć próby stworzenia odpowiednich warunków umożliwiających powrót dziecka do rodziny naturalnej lub skierowania go do rodziny zastępczej, adopcyjnej.

Umieszczenie dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej następuje w drodze skierowania wydanego przez Centrum na podstawie orzeczenia sądu lub wniosku rodziców lub opiekunów prawnych. W uzasadnionych przypadkach przyjęcie dziecka na pobyt krótkotrwały bez skierowania do placówki może nastąpić na prośbę dziecka, na wniosek jego rodziców lub opiekunów prawnych. Placówki przyjmują również bez skierowania oraz bez uzyskania zgody przedstawicieli ustawowych lub bez orzeczenia sądu każde dziecko w wieku poniżej 13. roku życia i zapewniają mu opiekę do czasu wyjaśnienia sytuacji dziecka w przypadkach wymagających natychmiastowego zapewnienia dziecku opieki – na polecenie sędziego, doprowadzone przez Policję, szkołę lub osoby stwierdzające porzucenie dziecka, zagrożenie jego życia lub zdrowia.

Szczegółowe zadania i organizację placówek opiekuńczo-wychowawczych, a także specyfikę i zakres sprawowanej opieki określa ustawa o pomocy społecznej, rozporządzenie w sprawie placówek opiekuńczo-wychowawczych oraz regulamin.

W ramach opieki nad rodziną i dzieckiem należy również wymienić pomoc dla dzieci i młodzieży opuszczającej różne placówki socjalne.

Osoba, która osiągnęła pełnoletność w rodzinie zastępczej, osoba pełnoletnia opuszczająca placówkę opiekuńczo-wychowawczą typu rodzinnego i socjalizacyjnego, dom pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie, dom dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży oraz schronisko dla nieletnich, zakład poprawczy, specjalny ośrodek szkolno-wychowawczy i młodzieżowy ośrodek wychowawczy, zostaje objęta pomocą mającą na celu jej życiowe usamodzielnienie i integrację ze środowiskiem przez pracę socjalną a także pomocą pieniężną na usamodzielnienie, pieniężną na kontynuowanie nauki, w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych, w uzyskaniu zatrudnienia, na zagospodarowanie w formie rzeczowej.

Problematyka usamodzielnienia wychowanków stanowi ważne wyzwanie dla placówek opiekuńczo-wychowawczych i rodziców zastępczych. Często wieńczy wieloletnie wysiłki wychowawcze opiekunów. Młodzi ludzie mając poczucie własnych sił i możliwości oraz rozwiniętą potrzebę decydowania o sobie, dążą do wyzwolenia się spod wpływu rodziców lub opiekunów. Inaczej tę sprawę traktują wychowankowie pozbawieni opieki rodzicielskiej. Przeżywają oni wiele obaw związanych z nową sytuacją życiową – nagle trzeba opuścić placówkę, która zapewniała oparcie i poczucie bezpieczeństwa. Problemem dla usamodzielniających się są też rzadko dzisiaj możliwe do pełnego przezwyciężenia przez samą młodzież trudności związane z zapewnieniem sobie normalnych warunków bytowych, znalezieniem zatrudnienia.

Co najmniej na 3 miesiące przed planowanym opuszczeniem placówki przez wychowanka dyrektor placówki ma obowiązek poinformowania o usamodzielnieniu wychowanka PCPR właściwy ze względu na miejsce zamieszkania wychowanka przed umieszczeniem w placówce.

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Polityki Społecznej z dnia 23 grudnia 2004 roku w sprawie udzielania pomocy na usamodzielnienie, kontynuowanie nauki oraz zagospodarowanie (Dz.U. z 2005, Nr 6, poz. 45) osoba usamodzielniana winna wskazać na co najmniej 2 miesiące przed osiągnięciem pełnoletności, dane osobowe osoby, która podejmie się pełnienia funkcji opiekuna usamodzielnienia oraz przedstawić pisemną zgodę tej osoby. Opiekunem usamodzielnienia może być, po wyrażeniu zgody, m.in. pracownik socjalny powiatowego centrum pomocy rodzinie, wychowawca, psycholog, pracownik socjalny specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego albo inna osoba wskazana przez osobę usamodzielnianą.

Usamodzielnianie odbywa się na podstawie opracowanego indywidualnie dla każdego wychowanka programu, który składa się z planu podejmowanych działań wraz z terminami ich realizacji oraz zobowiązania osoby usamodzielnianej do realizacji poszczególnych postanowień programu oraz zobowiązania opiekuna do wspierania do w dążeniu do osiągnięcia wyznaczonych celów. Tak więc program usamodzielnienia jest zarazem kontraktem z osobą usamodzielnianą. Program opracowuje opiekun usamodzielnienia wraz z wychowankiem przy współpracy właściwego do przyznania pomocy powiatowego centrum pomocy rodzinie co najmniej na miesiąc przed osiągnięciem pełnoletności. Jego treścią jest określenie kontaktów z rodziną i środowiskiem, wyznaczenie poziomu wykształcenia, które wychowanek chce osiągnąć (adekwatne do jego możliwości i aspiracji), uzyskania kwalifikacji zawodowych, pomoc w ustaleniu uprawnień do ubezpieczenia zdrowotnego, pomoc w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych (mieszkanie chronione, wynajem pokoju, złożenie wniosku do gminy), podjęciu zatrudnienia, pomoc w uzyskaniu przysługujących świadczeń. Ewentualne zmiany w programie dokonane przez osobę usamodzielnianą wspólnie z opiekunem usamodzielnienia wymagają zatwierdzenia przez kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie.

Pomocy pieniężnej na usamodzielnienie i pomocy pieniężnej na kontynuowanie nauki udziela starosta powiatu właściwego ze względu na miejsce zamieszkania dziecka przed umieszczeniem w rodzinie zastępczej lub skierowaniem do placówki. Natomiast pomocy w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych, w tym w mieszkaniu chronionym, w uzyskaniu zatrudnienia oraz na zagospodarowanie w formie rzeczowej udziela starosta właściwy ze względu na miejsce osiedlenia się osoby usamodzielnianej, ale za pośrednictwem starosty, do którego składa się wniosek o przyznanie pomocy pieniężnej na usamodzielnienie i kontynuowanie nauki.

Pomoc, o której mowa wyżej przysługuje osobie usamodzielnianej w przypadku, gdy skierowanie do m.in. placówki nastąpiło na podstawie orzeczenia sądu, pobyt tam trwał co najmniej rok (dot. pomocy pieniężnej na usamodzielnienie i kontynuowanie nauki) i osoba usamodzielniana jest zdolna do samodzielnej egzystencji.

Warunkiem uzyskania każdego z wymienionych wyżej świadczeń jest przede wszystkim zobowiązanie się osoby usamodzielnianej do realizacji indywidualnego programu usamodzielnienia, opracowanego wspólnie z opiekunem usamodzielnienia, zatwierdzonego przez kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie. Udzielenie pomocy następuje na podstawie wniosku złożonego do właściwego PCPR, które bada sytuację dochodową rodziny – kryterium dochodowe. Pomoc udzielana jest osobom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej.

Wysokość pomocy pieniężnej na usamodzielnienie dla osoby opuszczającej placówki socjalne czy rodziny zastępcze uzależniona jest od okresu pobytu w tej placówce czy rodzinie. Do okresu pobytu wlicza się okresy przebywania w innych placówkach opiekuńczo-wychowawczych, w rodzinie zastępczej, w pogotowiu opiekuńczym, domu pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie, zakładzie poprawczym, specjalnym ośrodku, młodzieżowym ośrodku wychowawczym. Podstawą ustalenia wysokości świadczeń dla osób usamodzielnianych jest kwota 1.621 złotych.

Warunkiem przyznania pomocy pieniężnej na usamodzielnienie jest pisemna deklaracja osoby usamodzielnianej zawarta w programie usamodzielnienia, że pomoc będzie przeznaczona na zaspokojenie ważnych potrzeb życiowych a w szczególności na polepszenie warunków mieszkaniowych, stworzenie warunków do działalności zarobkowej, podniesienie kwalifikacji zawodowych (kursy zawodowe), pokrycie wydatków związanych z kontynuowaniem nauki.

Jeśli osoba usamodzielniana kontynuuje naukę, pomoc pieniężną na usamodzielnienie wypłaca się po ukończeniu nauki i w związku z tym wniosek o przyznanie tej pomocy składa się w terminie późniejszym. Jeżeli osoba usamodzielniana nie zamierza kontynuować nauki, następuje wypłata pomocy pieniężnej na usamodzielnienie, co uniemożliwia jej ubieganie się w przyszłości o pomoc na kontynuowanie nauki.

Pomoc pieniężna na kontynuowanie nauki w wysokości 30% podstawy miesięcznie przysługuje osobie usamodzielnianej kontynuującej naukę w gimnazjum, w szkole ponadpodstawowej, w szkole ponadgimnazjalnej lub w szkole wyższej.

Pomoc tę przyznaje się na czas nauki, do czasu jej ukończenia, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez osobę usamodzielnianą 25 lat.

Warunkiem uzyskania pomocy pieniężnej na kontynuowanie nauki jest przedłożenie na początku każdego semestru zaświadczenia potwierdzającego fakt, iż wychowanek się uczy.

Ustawa o pomocy społecznej przewiduje wiele sytuacji, w których pomoc pieniężna na usamodzielnienie lub kontynuowanie nauki nie przysługuje lub można ją zawiesić.

Pomocy pieniężnej na kontynuowanie nauki zaprzestaje się udzielać w przypadku, gdy osoba usamodzielniana kontynuuje naukę w szkole ponadgimnazjalnej, szkole ponadpodstawowej lub szkole wyższej, która zapewnia nieodpłatną naukę i nieodpłatne pełne utrzymanie oraz bez uzasadnionych powodów zmieniła trzykrotnie na tym samym poziomie kształcenia szkołę lub szkołę wyższą.

Zawieszenie pomocy pieniężnej na usamodzielnienie i na kontynuowanie nauki następuje w sytuacji, w której wystąpiła chociażby jedna z następujących przesłanek:

• wystąpiły szczególne okoliczności związane z tokiem nauki, stanem zdrowia lub zdarzeniem losowym dotyczącym osoby usamodzielnianej;
• nastąpiła przerwa w kontynuowaniu nauki przez osobę usamodzielnianą w okresie między ukończeniem przez nią szkoły niższego stopnia a rozpoczęciem nauki w szkole wyższego stopnia;
• stwierdzi się marnotrawienie przyznanej pomocy;
• osoba usamodzielniana nie realizuje programu usamodzielnienia.

Zawieszenie pomocy może nastąpić na okres nie dłuższy niż jeden rok i wymaga modyfikacji programu usamodzielnienia poprzez wpisanie przyczyn zawieszenia pomocy oraz sposobu postępowania w przezwyciężeniu tych przyczyn.

Przyznania pomocy pieniężnej na kontynuowanie nauki oraz pomocy pieniężnej na usamodzielnienie można odmówić w następujących wypadkach: jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że pomoc pieniężna zostanie wykorzystana niezgodnie z celem, na jaki została wydana; jeżeli osoba usamodzielniana przed osiągnięciem pełnoletności opuściła samowolnie rodzinę zastępczą, placówkę opiekuńczo-wychowawczą typu rodzinnego i socjalizacyjnego, dom pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie, dom dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży lub schronisko dla nieletnich, zakład poprawczy, specjalny ośrodek szkolno-wychowawczy lub młodzieżowy ośrodek wychowawczy; jeżeli osoba usamodzielniana porzuci naukę umożliwiającą jej przygotowanie zawodowe i nie podejmie zatrudnienia; jeżeli osoba usamodzielniana porzuci pracę i uchyla się od podjęcia proponowanego zatrudnienia oraz jeżeli osoba usamodzielniana została skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo popełnione z winy umyślnej.

Wymienione wyżej formy pomocy oferowane osobom usamodzielnianym są świadczeniami pieniężnymi. Do świadczeń niepieniężnych zaś należy pomoc w uzyskaniu zatrudnienia, zapewnienia odpowiednich warunków mieszkaniowych oraz pomoc na zagospodarowanie w formie rzeczowej. Pomoc na zagospodarowanie w formie rzeczowej ustala się jako równowartość kwoty nie wyższej niż 300% podstawy. Równowartość 300% otrzymuje osoba usamodzielniana niepełnosprawna w stopniu umiarkowanym lub znacznym.

W ramach kolejnej kategorii zadań można wymienić prowadzenie specjalistycznego poradnictwa rodzinnego, psychologicznego, prawnego oraz udzielanie informacji o prawach osób zwracających się o pomoc. W tym zakresie w Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie w Grudziądzu działa Punkt Informacyjno-Konsultacyjny. Oferta pomocy kierowana jest do następujących grup klientów:

• osób dotkniętych przemocą w rodzinie,
• osób, które nie są w stanie sami sobie poradzić w sytuacji życiowej w jakiej się znaleźli,
• osób, które borykają się z problemami wychowawczymi,
• osób uzależnionych od alkoholu,
• osób pośrednio dotkniętych przez problem alkoholizmu, mających kontakt lub żyjących w środowisku z alkoholikiem,
• osób współuzależnionych, czyli osób u których w rodzinach z powodu powtarzającej się nietrzeźwości dochodzi do przemocy, zaniedbań oraz innych zjawisk powodujących stres i inne szkody osobiste u członków rodziny.

Zadania/Cele Punktu

• wstępne rozpoznanie rodzaju problemu z jakimi zgłaszają się klienci punktu (picie szkodliwe, uzależnienie , współuzależnienie, przemoc, itp.), oferowanie takich metod pomocy, które są adekwatne dla istniejącego problemu,
• kierowanie do odpowiednich placówek (instytucji),
• ustalanie doraźnych potrzeb klienta i uruchomienie interwencji (za zgodą osoby zainteresowanej),
• udzielanie porad i konsultacji indywidualnych w sprawach osobistych i rodzinnych,
• motywowanie zgłaszających się osób uzależnionych do podjęcia leczenia i udzielanie informacji o możliwościach leczenia odwykowego,
• udzielanie wsparcia emocjonalnego i społecznego,
• udzielanie porad telefonicznych,
• przekazywanie informacji o możliwości udziału w różnego rodzaju formach pomocy psychologicznej i terapeutycznej, przekazywanie adresów placówek oraz inicjowanie pierwszego kontaktu ze specjalistami,
• współpraca z innymi instytucjami, które angażują się w profesjonalna i systemową pomoc,
• informowanie o prawach i uprawnieniach,
• uświadamianie o konieczności dbania o swoje prawa i prawa swoich dzieci do bezpiecznego i godnego życia,
• pomoc pedagogiczna, psychologiczna, prawna.

Następna grupa zadań to szeroko rozumiane działania integracyjne adresowane do różnorodnych osób i grup. Pomoc w integracji ze środowiskiem i przystosowaniu skierowana jest głównie do osób mających trudności w przystosowaniu się do życia, między innymi do młodzieży opuszczającej różne placówki socjalne oraz do osób zwalnianych z zakładów karnych a także osób, które otrzymały status uchodźcy.

Obowiązkiem powiatu grudziądzkiego jest utrzymywanie Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie oraz zapewnienie środków na wynagrodzenia dla jego pracowników. Obowiązek ten należy do grupy zadań dotyczących infrastruktury socjalno-technicznej. Do tej grupy zadań powiatu należy również prowadzenie i dbanie o rozwój domów pomocy społecznej o zasięgu ponadgminnym oraz umieszczanie w nich skierowanych osób, prowadzenie mieszkań chronionych oraz określonych ośrodków wsparcia. W tym zakresie powiat grudziądzki prowadzi Ośrodek Interwencji Kryzysowej na bazie dwóch placówek opiekuńczo-wychowawczych (wyznaczone odrębne pomieszczenia). Podstawowym celem działalności Ośrodka jest udzielanie rodzinom i osobom dotkniętym przemocą i jej skutkami, rodzinom dysfunkcyjnym i w okresowym kryzysie pomocy poprzez zaspokajanie niezbędnych potrzeb życiowych, umożliwienie bytowania w warunkach odpowiadających godności człowieka, udzielenie schronienia a w szczególności udzielanie pomocy w rozwiązywaniu życiowych problemów, wspieranie integracji rodziny z jej otoczeniem społecznym, wspieranie więzi uczuciowych w rodzinie, odbudowywanie funkcji opiekuńczo-wychowawczych rodziny wobec dzieci, neutralizowanie patogennego oddziaływania rodziny na dzieci, udzielanie pomocy w konstruktywnym rozwiązywaniu konfliktów i kryzysów w rodzinie.

W zakresie realizacji zadania z zakresu przygotowania kadr pomocy społecznej Centrum organizuje szkolenia, prowadzi doradztwo metodyczne dla kierowników i pracowników jednostek organizacyjnych pomocy społecznej.

W ramach planowania i sprawozdawczości sporządza się bilans potrzeb w dziedzinie pomocy społecznej oraz opracowuje sprawozdania dla wojewody także w wersji elektronicznej z zastosowaniem systemu informatycznego POMOST.

Zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, na które przeznaczane są środki z budżetu państwa, stanowią wąską grupę. Należy do nich pomoc dla uchodźców objętych indywidualnym programem integracji i opłacanie za nich składek na ubezpieczenie zdrowotne, prowadzenie ośrodków wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi oraz realizacja zadań wynikających z rządowych programów pomocy społecznej, mających na celu ochronę poziomu życia osób, rodzin i grup społecznych oraz rozwój specjalistycznego wsparcia.

Zadania z zakresu rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudniania osób niepełnosprawnych

Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. Nr 123, poz. 776 z późn. zm.) określa niepełnosprawność jako trwałą lub okresową niezdolność do wypełniania ról społecznych z powodu stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu, w szczególności powodującą niezdolność do pracy. Prawo do uzyskania pomocy i jej rozmiar zależą od stopnia niepełnosprawności – znacznego, umiarkowanego lub lekkiego.

Osoby niepełnosprawne mogą być objęte rehabilitacją zawodową i społeczną. Rehabilitacja polega na podejmowaniu różnorodnych działań, zwłaszcza organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych zmierzających do osiągnięcia możliwie najwyższego poziomu funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej niepełnosprawnych.

Celem rehabilitacji zawodowej jest udzielenie pomocy człowiekowi niepełnosprawnemu w uzyskaniu i utrzymaniu odpowiedniego zatrudnienia oraz awansu zawodowego. Wsparcia udziela się poprzez poradnictwo i szkolenia zawodowe a także przez pośrednictwo pracy.

Rehabilitacja społeczna ma na celu umożliwienie niepełnosprawnym uczestnictwa w życiu społecznym, ma ułatwić im wypełnianie ról społecznych i pokonywanie barier psychologicznych, architektonicznych, urbanistycznych, transportowych i komunikacji personalnej. Rehabilitacja ta polega przede wszystkim na wyrobieniu zaradności osobistej i pobudzeniu aktywności zawodowej.

Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Grudziądzu, realizując zadania z zakresu rehabilitacji zawodowej i społecznej tworzy nowe stanowiska pracy poprzez dokonywanie zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę w związku z przystosowaniem tworzonych lub istniejących stanowisk pracy dla osób, stosownie do potrzeb wynikających z ich niepełnosprawności. Ponadto zwraca koszty wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne w związku z zatrudnieniem osób niepełnosprawnych, zwraca koszty szkoleń i przekwalifikowań osób niepełnosprawnych, udziela dofinansowania uczestnictwa tych osób i ich opiekunów w turnusach rehabilitacyjnych, udziela dofinansowania do zakupu sprzętu rehabilitacyjnego, przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych.

W ramach rehabilitacji społecznej Centrum udziela dofinansowania w celu likwidacji barier architektonicznych, w komunikowaniu się i technicznych.

Przez likwidację barier architektonicznych rozumiemy likwidację wszelkich utrudnień występujących w budynku i w jego najbliższej okolicy, które ze względu na rozwiązanie techniczne, konstrukcyjne lub warunki użytkowania uniemożliwiają lub utrudniają swobodę ruchu osobom niepełnosprawnym. Bariery w komunikowaniu się to ograniczenia uniemożliwiające lub utrudniające osobie niepełnosprawnej swobodne porozumiewanie się i przekazywanie informacji natomiast bariery techniczne to bariery utrudniające osobie niepełnosprawnej wykonywanie czynności dnia codziennego adekwatnie do wieku i możliwości wynikających z niepełnosprawności. Likwidacja tej bariery powinna powodować sprawniejsze działanie tej osoby w społeczeństwie i umożliwić wydajniejsze jej funkcjonowanie.

Należy dodać jeszcze w tym zakresie udzielanie dofinansowania sportu, kultury, rekreacji i turystyki osób niepełnosprawnych.

Ponadto Centrum partycypuje w kosztach tworzenia i działania warsztatów terapii zajęciowej. Na terenie naszego powiatu funkcjonują dwa warsztaty, które są placówkami stwarzającymi niepełnosprawnym niezdolnym do pracy możliwości do podjęcia zatrudnienia. Odbywa się to poprzez terapię zajęciową rozwijającą umiejętności do wykonywania codziennych czynności i podnoszenia życiowej zaradności. Zajęcia mają również na celu rozwijanie sprawności psychofizycznej i umiejętności zawodowych, umożliwiających uczestnictwo w szkoleniu zawodowym albo podjęcie pracy. Warsztaty terapii zajęciowej mogą być organizowane przez stowarzyszenia i fundacje, jak w przypadku funkcjonujących na terenie powiatu grudziądzkiego, a także inne podmioty.

Zadania powiatu wynikające z przepisów ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych finansowane są ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i w związku z tym Centrum zobowiązane jest do przygotowywania sprawozdań rzeczowo-finansowych o zadaniach zrealizowanych z otrzymanych środków, opracowywania i przedstawiania planów zadań i informacji z prowadzonej działalności oraz do udostępniania ich na potrzeby samorządu województwa.

Powiat grudziądzki, realizując zadania z zakresu pomocy społecznej i przepisów odrębnych, współpracuje również z organizacjami pozarządowymi i fundacjami działającymi na rzecz osób niepełnosprawnych a także z innymi podmiotami, sądami opiekuńczymi oraz organizacjami pozarządowymi, których głównym celem jest wspieranie rodziny i dziecka oraz Policją w zakresie rozwiązywania problemów dotyczących rodzin.

drukuj (POWIATOWE CENTRUM POMOCY RODZINIE)